63

 　　 บทที่ 63 อะไรจะเกิดก็เกิด

　　สโคลารี่โดนไล่ออด!

　　เกาป๋อได้ข่าวจากโทรศัพท์มือถือของเขาทันทีที่กลับจากบาร์มาถึงบ้าน

　　 ตาของเกาป๋อสั่นไหวเล็กน้อย เขาวางเสื้อคลุมไว้บนไม้แขวนอย่างเงียบ ๆ แล้วนั่งบนโซฟาโดยไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่

         ถ้าไม่มีเกาป๋อ สโคลารี่ต้องออกจากทีมหลังผ่านไปหนึ่งเดือนหลังจากนี้ แน่นอน เนื่องจากเกาป๋อพาลูตันเอาชนะเชลซี สโคลารีจึงโดนไล่เร็วกว่าในชีวิตก่อนหน้าเกือบหนึ่งเดือน เขาถูกอับราโมวิชไล่ออก

　　 เกาป๋อรู้สึกผิดนิดหน่อย บางทีหากไม่มีเขา ชายชราชาวบราซิลคนนี้อาจจะทำงานได้อย่างน้อยอีกหนึ่งเดือนก่อนที่จะตกงาน...

　　 ข่าวไล่ออกของสโคลารีเข้ามาแทนที่ข่าวของอดัมสองวันแล้ว ตอนนี้ทุกคนสนใจที่โค้ชของเชลซีคนใหม่ ไม่ค่อยมีใครมาสนใจทีมในดิวิชั่น 2 เท่าไหร่

　　 เกาป๋อทิ้งเรื่องพวกนี้ไว้ข้างหลังอย่างรวดเร็ว ในสนามฟุตบอล ย่อมมีผู้ชนะและผู้แพ้ ความเห็นอกเห็นใจมักถูกทิ้งไว้ให้ผู้แพ้ เมื่อเทียบกับการได้รับความเห็นอกเห็นใจจากคนอื่น เกาป๋อหวังว่าเขาจะชนะต่อไปเรื่อยๆ

　　 เมื่อถูกบดบังด้วยข่าวที่ว่า สโคลารี ถูกไล่ออก นี่เป็นผลให้รอบที่สี่ของเอฟเอ คัพ ในฤดูกาลนี้ ไม่มีข่าวคราวใดๆ รอบที่สามของถ้วยนี้ค่อนข้างน่าผิดหวัง ในหมู่พวกเขาแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดแพ้ลีดส์ 1-0 ในบ้านและหยุดที่รอบสาม ลิเวอร์พูลเสมอกับเรดดิ้งและต้องรีแมตวันอื่น รีแมตช์ลิเวอร์พูลจะเตะในบ้าน แน่นอนว่าการพลิกล็อคที่ใหญ่สุดในรอบที่สามคือการพ่ายแพ้ของเชลซีในบ้านโดยลูตัน ทีมจากดิวิชั่น 2 การคว่ำเชลซีที่ทรงพลังแบบนี้ สร้างการพลิกล็อคครั้งใหญ่ที่สุดของเอฟเอ คัพในฤดูกาลนี้

　　 ในรอบที่สี่ของการจับฉลาก ลูตันจับฉลากเจอเกมเยือนกับเปรสตัน สำหรับแฟนบอลลูตัน พวกเขากำลังตั้งตารอคอยเอฟเอ คัพ รอบที่ห้า เพราะแม้แต่เชลซีก็ยังพ่ายแพ้ นับประสาอะไรกับเปรสตัน

　　 แต่เกาป๋อไม่คิดอย่างนั้น เขายังคงสั่งหลินเซินให้ความสำคัญกับการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเปรสตันในช่วงนี้ ในการแข่งขันฟุตบอลทุกนัด ไม่มีทางที่ทีมใดทีมหนึ่งจะชนะแน่นอน เกาป๋อเตรียมลงแข่งแต่ละนัดด้วยความจริงจังที่สุด

       ในเกมที่แล้วกับเชลซี เกาป๋อเห็นผลลัพธ์อันยอดเยี่ยมจากการ์ดแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงเต็มไปด้วยความคาดหวังสำหรับการ์ดใบต่อไปที่จะได้

　　 การเอาชนะเชลซีถือเป็นการสำเร็จภารกิจ เกาป๋อตอนนี้มีโอกาสที่จะสุ่มกรีนการ์ด ยังไงก็ตามเนื่องจากมันเป็นการสุ่ม เกาป๋อเลยไม่ได้ใช้มันในทันที เพราะเขาไม่เคยมั่นใจในโชคของตัวเองเลย

　　 แต่ตอนนี้วันหยุดสี่วันของทีมกำลังจะหมดไป ในที่สุดเกาป๋อก็ตัดสินใจที่จะใช้โอกาสนี้ในการจั่วกรีนการ์ด

　　 ม่านแสงของระบบการ์ดฟุตบอลปรากฏขึ้นบนอากาศ

　　 เกาป๋อดูที่แถบค่าประสบการณ์ก่อน

　　เนื่องจากเอาชนะเชลซีและได้รับค่าประสบการณ์สองพันแต้ม เกาป๋อจึงใกล้จะเลเวลอัพแล้ว

        เหลือค่าประสบการณ์สามพันแต้มก็จะเลื่อนเป็นเลเวลสามแล้ว

　　 ทุกครั้งที่เลเวลอัพ จะขยายช่องเสียบการ์ดได้หนึ่งช่อง เกาป๋อเหลืออีกไม่กี่เกมก่อนจะเลเวลอัพ

　　 “คุณแน่ใจหรือไม่ว่าจะใช้โอกาสสุ่มกรีนการ์ด?”

　　 "แน่ใจ!"

　　 ด้วยการขยับของม่านแสง กรีนการ์ดที่อยู่ข้างหน้าก็ถูกสุ่มออกมา

　　 [การ์ดฝึก (สีเขียว)]: ผลของการฝึกด้านทักษะขั้นพื้นฐานเพิ่มขึ้น 15% กำหนดให้ผู้เล่นหนึ่งคน!

　　 เกาป๋อขมวดคิ้ว

　　 พูดตามตรง การ์ดที่เขาตั้งตารออยู่คือการ์ดการแข่งขัน และจะเป็นอะไรที่ดีมากถ้าเป็นการ์ดอย่างกับกรีนการ์ด "เพิ่มการเลี้ยงบอล15%"

　　 แต่การ์ดที่สุ่มได้ตอนนี้บอกได้เลยว่าไร้รสชาติมาก...

         ฉันเป็นเฮดโค้ชของทีมชุดใหญ่ ไม่ใช่โค้ชของค่ายฝึกเยาวชน สิ่งที่เขาต้องการคือนักเตะมืออาชีพแบบพร้อมใช้งาน ไม่ใช่เด็กหมอยไม่ขึ้นที่ต้องได้รับการขัดเกลาจากค่ายฝึกเยาวชน ไม่ต้องพูดถึงการฝึกขั้นทักษะพื้นฐานเลย....

　　 เกาป๋อถอนหายใจ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ควรคาดหวังกับโชคของเขา

　　 แต่ถึงยังำงนี่ก็เป็นกรีนการ์ดอยู่ดี บางทีมันอาจจะใช้ประโยชน์ในอนาคตได้ก็ได้

　　......

　　 วันหยุดของทีมผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเกาป๋อเดินเข้าไปในฐานฝึกอีกครั้ง พนักงานที่ฐานฝึกก็มองเกาป๋อด้วยสายตาเคารพเทิดทูน

　　 “มีอะไรติดหน้าฉันรึเปล่า จอห์น”

         เกาป๋อที่เดินเข้ามาจากทางประตู เห็นสายตาอันร้อนแรงของจอห์นทันที  นี่ถ้าเขาไม่รู้ว่าชายวัยกลางคนผิวขาวชาวอังกฤษคนนี้มีภรรยาที่ดุร้ายคุมเขาอยู่ เกาป๋อคงจะไหม้เกรียมไปกับสายตาของเขาแล้ว...

　　 “สโคลารี่ปลิวแล้ว!”

        "ฉันรู้..."

　　 เกาป๋อโบกมือของเขา

　　 “ฉันไม่คิดว่านายจะเก่งขนาดนี้ เกา!” จอห์น แอสตันเดินเข้ามาและเดินมองไปรอบๆตัว เกาป๋อ

　　 “นั่นมันสโคลารี โค้ชที่คว้าแชมป์โลก!! เขาโดนคุณเขี่ยทิ้ง...” แม้ว่าเกมจะผ่านไปหลายวันแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจอห์นจะยังจมอยู่ในเกมนั้น

        “รู้ไหม เกา เกมนี้เป็นเกมที่น่าจดจำที่สุดที่ฉันเคยสัมผัสมาทั้งชีวิต!! ถึงแม้ว่านายจะนับรวมตอนฉันเป็นนักเตะก็ตาม”

　　 จอห์น แอสตันไม่ธรรมดส จอห์นเคยเป็นนักเตะที่เล่นให้กับแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดและประวัติการทำงานของเขาค่อนข้างสมบูรณ์แบบ

　　 “เขาตกยุคไปแล้ว จอห์น วิธีของเขาไม่สามารถใช้กับลีกหลักได้แล้ว!” เกาป๋อนั่งลงบนโต๊ะและพลิกดูปฏิทินของเขาสองสามหน้า

　　 "8 มกราคม 2009 ช่วงเช้า: การฝึกเพื่อฟื้นฟูร่างกาย ช่วงบ่าย: ฝึกจ่ายบอล + การฝึกกลยุทธ์ลูกตั้งเตะ"

　　 มีตัวอักษรเล็กๆหนึ่งบรรทัดบนปฏิทินเขียนเป็นภาษาจีน ปกติแล้ว จอห์นอ่านไม่ออก แต่เขาพอเดาได้ว่า นี่คือการจัดการง่ายๆของเกาป๋อ สำหรับงานในหนึ่งวัน

　　 เกาป๋อฟิกเวลาให้ตรงตามแผนในแต่ละวันได้เสมอ ในเรื่องนี้ จอห์นประทับใจมาก

         เกาป๋อเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนที่มีความละเอียดมาก การฝึกทีมของเขานั้นทุกอย่างต้องตรงตามแผน

ตลอดทั้งฤดูกาลเหมือนกับว่าเค้าทำงานแบบไม่หยุดพัก ทีมงานคนอื่นๆแค่ต้องทำตามกำหนดการและแผนที่เกาป๋อให้มาอย่างเคร่งครัด

　　 ตอนนี้ทีมงานทำงานได้อย่างราบรื่น ภายใต้การบริหารของเกาป๋อทีมผู้ฝึกสอนมีการแบ่งงานที่ชัดเจน รายชื่อนักเตะตัวหลักของทีมก็มีเสถียรภาพ การใช้แทคติกก็มีความเป็นระบบมากขึ้น และระดับความเข้าใจระหว่างผู้เล่นก็สูงขึ้นเรื่อยๆ

　　 “ช่วงนี้มีคนมารอบๆ ฐานฝึกเยอะมาก...” จอห์นพูดอย่างกังวล

　　 เกาป๋อเงยหน้าขึ้น เขารู้ว่าจอห์นกังวลเรื่องอะไร

　　 มีเพียงนิดเดียวเท่านั้นที่เป็นนักข่าว ส่วนใหญ่เป็นหน่วยสอดแนม เอเย่นต์ และคนที่อื่นๆที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฟุตบอล

　　 ตอนนี้ทีมลูตันเป็นขุมทรัพย์ในสายตาของแมวมองและตัวแทนฟุตบอลมากมาย

　　 โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่สื่อในปัจจุบัน ได้ยกให้อดัมกลายเป็นสตาร์อันดับหนึ่งของลูตัน เป็นรูนีย์คนต่อไปของอังกฤษ ในอังกฤษสามารถของเขาเทียบได้กับสตาร์แห่งความหวังเมสซี่

         แน่นอน คำพูดที่เกินจริงของสื่อถูกตรวจสอบโดยเหล่าคนในแวดวงฟุตบอลแล้ว แต่นั่นก็ยังไม่สามารถหยุดคนเหล่านี้ได้ พวกแมวที่ได้กลิ่นปลาย่าง พวกโลภในสมบัติของลูตัน

　　 “วาร์ดี้ ชาร์ลี อดัม และก็องเต้ เท่าที่ฉันรู้ พวกเขายังไม่มีตัวแทน!” จอห์นขมวดคิ้ว

　　 เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เกาป๋อก็ปวดหัวมากเช่นกัน

　　ถ้าคุณถามว่าหัวหน้าโค้ชของทีมเกลียดใครมากที่สุด ย่อมเป็นตัวแทนของนักเตะที่มาเป็นอันดับต้นๆ คนพวกนี้จะขอขึ้นเงินเดือนเมื่อมีโอกาส หรือไม่ก็สนับสนุนให้นักเตะย้ายเพื่อเก็บค่าคอมมิชชั่นการซื้อขาย...

　　 “ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ด้วยความสามารถของพวกเขา มันเป็นเรื่องปกติที่จะตกเป็นเป้าหมายของพวกตัวแทน เรื่องนี้ยังไงก็เกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว” เกาป๋อยืนขึ้น

        “เรื่องนี้ยังไม่เร่งด่วนที่สุด ทีมจะไม่คุยกับเอเย่นต์ในทุกๆเรื่อง เกี่ยวกับสัญญาของนักเตะ มีเวลาอย่างน้อย 3 ปีก่อนหมดสัญญาของนักเตะเหล่านี้ ทุกอย่างจะคุยกันหลังจบฤดูกาล !"

　　 เกาป๋อกล่าวและเดินออกจากสำนักงาน

　　 การจัดการกับเอเย่นต์เป็นเรื่องที่น่าปวดหัว แต่ในฐานะเฮดโค้ช เรื่องนี้ยังไงก็ต้องเจอ

　　 เกาป๋อดูหดหู่เล็กน้อยขณะที่มองไปยังท้องฟ้าสีเทา

　　 ฝนปรอยๆแบบนี้คงจะตกยาวไปอีกวัน

　　 เกาป๋อไม่ค่อยแน่ใจ แต่เห็นได้ชัดว่าสภาพอากาศแบบนี้ทำให้เขาอารมณ์เสียมาก

　　 อากาศแบบนี้ที่อังกฤษ...