66

 　　 บทที่ 66 คำแนะนำ

　　 นอกหน้าต่างฝนยังคงตกหนัก อดัมนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น มองสายฝนกระทบระเบียง

　　 ที่ระเบียงรองเท้าที่เกาป๋อให้มา ยังคงเต็มไปด้วยโคลน

　　 อลัน-อดัมนั่งที่อยู่ตรงข้ามกัน เขามองดูน้องชายของเขา แล้วหันไปดูรองเท้าบูทที่หน้าห้อง

　　 หลังจากกลับมา อดัมไม่ได้ร้องจะเล่นเกมฟุตบอล แต่นั่งบนโซฟาอย่างเหม่อลอย นี่หาได้ยากจริงๆ

　　 อลันเกาหัวไม่รู้จะพูดอะไร

　　 เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อดัมที่กำลังเหม่อ เหลือบมองไปยังหมายเลขคนโทรเข้า

　　นีล เจนกินส์!

　　 ตัวแทนของเขา อดัมลังเลและรับโทรศัพท์

       “อดัม!!” นีล เจนกิ้นส์ ที่ปลายสายตื่นเต้นมาก “แมนฯซิตี้!! รู้จัก แมนฯซิตี้ ไหม!! ทีมพรีเมียร์ลีก พระเจ้า ทีมเศรษฐี!! รู้ไหม อดัม มาร์ค ฮิวจ์ถึงกับโทรหาผมเป็นการส่วนตัว!!"

　　 พูดถึงสโมสรที่รวยที่สุดตอนนี้ ภาพแรกที่ผุดขึ้นไม่ใช่เชลซี แต่เป็นแมนเชสเตอร์ ซิตี้ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ซึ่งถูกกลุ่มบริษัทตะวันออกกลางเข้าซื้อกิจการ มีทรัพยากรทางการเงินที่ไม่มีใครเทียบได้ พวกเขาสามารถซื้อสตาร์ทั้งหมดที่พวกอยากได้ได้ และในยุคนี้ที่ไม่มีไฟแนนซ์เชียลแฟร์เพลย์ ไม่มีอะไรสามารถหยุดพวกเขาไม่ให้ใช้จ่ายเงินได้

　　อันที่จริง หากปราศจากการเข้ามาของกฎ Financial Fairness Act ของยูฟ่า ยักษ์ใหญ่ดั้งเดิมเหล่านี้จะต้องเผชิญความท้าทายจากทีม ที่เกิดจากการเข้ามาของกลุ่มเงินทุนต่างๆมากมาย

　　 ในตอนนี้หากแมนซิตี้ต้องการใคร แค่สมาคมอาบูดาบีโบกเช็ค ปัญหาที่สามารถแก้ได้ด้วยเงินก็จะไม่เรียกว่าปัญหาอีกต่อไป

　　 “มาร์ค ฮิวจ์ส?!”

　　 แม้อดัมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย แต่ก็มีความสุขเช่นกัน

　　 มาร์ค ฮิวจ์ส เป็นเฮดโค้ชของแมนเชสเตอร์ ซิตี้ เขาไม่ได้คิดถึงขั้นว่า มาร์ค ฮิวจ์สจะโทรหาตัวแทนของเขาด้วยตัวเอง!

        "แน่นอน!!" นีล เจนกินส์ที่ปลายสายตื่นเต้นมาก “ฉันคุยกับมาร์ค ฮิวจ์สแล้ว พรุ่งนี้เขาจะพูดถึงคุณในสื่อ และสื่อจะให้ความสนใจคุณอย่างแน่นอน!! จากนั้นเราจะกดดันให้ลูตันปล่อยคุณในช่วงตลาดฤดูหนาว” !!!"

　　 “ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะย้ายไปแมนเชสเตอร์ ซิตี้!!” อดัมกังวลนิดหน่อย!

　　 "นี่คือแมนเชสเตอร์ ซิตี้!!! อดัม!!" นีลที่ปลายสายไม่สนใจ

　　.........

         “เราคาดหวังในดีลของกาก้า เงินไม่ใช่ปัญหา รวมถึงเรายังให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการพัฒนาพรสวรรค์ของนักเตะเยาวชนอังกฤษ เราหวังว่าจะพาอดัม ไวท์ ที่มีผลงานอันยอดเยี่ยมกับเชลซี ตอนเอฟเอ คัพ... ..."

　　 เกาป๋อมองไปที่ใบหน้าของมาร์ค ฮิวจ์ส บนหน้าจอทีวี สีหน้าของเขาดูหงุดหงิดนิดหน่อย

　　 นี่คงจะเป็นแผนของเอเยนต์และแมนเชสเตอร์ ซิตี้

　　 เกาป๋อกดปิดทีวี...

　　 เกาป๋อถอนหายใจยาว เขานึกถึงสภาพทีมหากต้องเสียอดัมไป

　　 ปัจจุบันการขาดอดัม ไวท์ ส่งผลเพียงเล็กน้อยต่อทีม เนื่องจากข้อจำกัดทางด้านความฟิตของอดัม ไวท์ เกาป๋อจึงใช้อดัมเป็นตัวสำรองในเกมรุกตลอด

　　 เกาป๋อยืนขึ้นและบิดขี้เกียจ เขาเหลือบมองดูฝนที่ตกหนักนอกหน้าต่าง ก่อนจะหันหลังและเดินเข้าไปในห้อง

　　......

　　 “แมนฯซิตี้แล้วยังไง!” อดัมลุกขึ้นยืน

　　 “คุณนีล เจนกินส์ คุณเป็นแค่ตัวแทนของฉัน!!! คุณตัดสินใจแทนฉันไม่ได้!!!” อดัมวางสายหลังจากพูดจบ

　　 ฝนนอกหน้าต่างเริ่มตกหนักขึ้นแล้ว

　　 “อดัม...” อลันชี้ไปที่รองเท้าบู๊ตที่ตอนนี้อยู่ตรงระเบียง

　　 ภายใต้การชะล้างของฝน โคลนที่ติดบนรองเท้าได้ถูกชะล้างออกไป และรองเท้าสีเข้มก็แสดงสภาพเดิมออกมา

　　 “นี่คือรองเท้าจากบอสของฉัน...” อดัมพูด

　　 “ทำไมเขาถึงให้พี่เอามันกลับมาซักมันล่ะ”

　　 “ฉันไม่รู้...แต่มันต้องมีอะไรลึกซึ้งแน่ๆ!”

　　 “พี่จะไม่ไปแมนเชสเตอร์ซิตี้เหรอ?”

　　 “ฉันไม่รู้... แต่ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันต้องหาฟอร์มของฉันให้ได้ก่อน” หลังจากการพูดคุยครั้งนี้ อดัมดูเหมือนจะเข้าใจอะไรขึ้น

　　 เขาลูบหัวอลันและมองดูรองเท้าคู่หนึ่งที่อลันเคยใส่เมื่อครึ่งปีที่แล้ว นี่เป็นรองเท้าที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขา

　　 ถ้าไม่เพราะเกาป๋อเขากับอลันก็จะยังอยู่ที่สลัมในลอนดอน...

　　...

　　 วันรุ่งขึ้น อดัมมาที่สำนักงานของเกาป๋อตั้งแต่เช้า และมอบรองเท้าที่สะอาดให้เขาด้วยความเคารพ

　　 ดวงตาของเกาป๋ออ่อนลง เขาชี้ไปที่เก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะและโบกมือให้อดัมนั่งลง เมื่อเทียบกับการติดต่อผ่านตัวแทนของนักเตะ เกาป๋อพูดกับนักเตะตรงๆได้ดีกว่า

　　 “นายอายุแค่สิบเจ็ด อดัม” เกาป๋อยืนขึ้นและเดินไปที่หน้าต่าง

　　 “นายรู้ไหมว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับนักเตะที่อายุสิบเจ็ดปี?”

　　 อดัมส่ายหัว

　　 “นั่นคือโอกาสที่นายจะสามารถเล่นบอลได้ อดัม สิ่งที่นายต้องการคือโอกาสในการเล่น นายต้องมีประสบการณ์ในเกม นายต้องได้รับคำแนะนำที่ถูกต้อง และนายต้องเรียนรู้วิธีการเล่น” "

　　 เกาป๋อหันหน้ามาและพูด

       “การไปที่สโมสรใหญ่ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แต่นายต้องรู้ว่าเมื่อนายไปถึงทีมยักษ์ใหญ่เหล่านั้น นายจะรู้ว่าการแข่งขันที่นายต้องเผชิญมันจะลำบากมาก เมื่อนายเล่นไม่ดีเหมือนนัดที่แล้ว ตำแหน่งของนายจะหลุดลอยไป" เกาป๋อพูดต่อ "ฉันไม่ได้จะดูถูกนายนะอดัม แต่ฉันบอกได้เลยว่านายยังไม่พร้อมที่จะแข่งขันในสโมสรใหญ่ มีหลายอย่างที่นายต้องปรับปรุง”

　　 คำพูดของเกาป๋อไม่ได้มีเจตนาเพื่อข่มขู่อดัม

       อดัมมีทักษะที่ดีในการใช้เท้าและการสัมผัสบอลดี แต่เขาขาดประสบการณ์ในเกมและปรับตัวไม่ค่อยได้ เขาไม่ใช่นักฟุตบอลประเภทที่แข็งแกร่งรอบด้าน แต่เขามีพรสวรรค์ในบางด้าน แต่บางจุดก็ยังอ่อนอยู่

　　 “นายยังเล่นเต็มเกมไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

　　 เกาป๋อกลับมานั่งที่เดิม

　　 “ผมต้องทำยังไงครับบอส” อดัมยืนขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง

　　 สำหรับอดัม ที่เคยเล่นอยูข้างถนนในสลัมเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว ตอนนี้เขาได้รับการขนานนามจากสื่อว่าเป็นนักเตะมากพรสวรรค์ในอังกฤษ การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวทำให้เด็กหนุ่มอายุ 17 ปีรู้สึกสับสนเล็กน้อย

       “แน่นอน ลีกทูจะไม่ใช่เวทีของนาย เมื่อนายเรียนรู้วิธีแข่งขัน เมื่อนายสามารถเล่นจนจบได้อย่างยอดเยี่ยท นายสามารถคิดถึงลีกที่สูงกว่าได้" เกาป๋อชูสองนิ้วขึ้นมา "แต่ก่อนที่นายจะอายุถึงยี่สิบปี นายยังไม่ควรคิดเรื่องย้ายทีม สิ่งที่นายต้องทำในตอนนี้คือยืนอย่างมั่นคง ใช้เวลานี้ฝึก ทดลอง ทำให้เหมือนกับรองเท้าคู่นั้น แม้จะผิดพลาด หมดหวังแต่ก็ต้องกลับมาสภาพเดิมให้ได้'

　　 อดัมเป็นกำพร้าที่เติบโตขึ้นมาในสลัมกับอลันตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ไม่เคยมีใครพูดกับเขาแบบนี้ มันเหมือนกับพ่อหรือพี่ชายกำลังสอนเขา นี่ทำให้เขารู้สึกประทับใจมาก ตอนนี้ในสายตาของเขาเกาป๋อเปรียบเสมือนพ่อของเขา….

　　 เขาพยักหน้าอย่างหนัก

　　 “ผมจะตั้งใจทำงานครับโค้ช!”

　　 เกาป๋อถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังจากอดัมเดินออกจากสำนักงาน

　　 สุดท้ายเด็กคนนี้ก็ช่วยให้ฉันโล่งอก...

        การจะพูดว่าอดัมมีความสำคัญแค่ไหนในฐานะนักเตะของลูตันนั้น พูดจากใจสำหรับเกาป๋อหากอดัมจากไปผลกระทบต่อทีมนั้นน้อยมาก แต่ในขณะเดียวกัน อดัมก็เป็นนักเตะที่มีจุดเด่นชัดเจน แต่ข้อด้อยของเขาก็ชัดเช่นกัน สำหรับตอนนี้อดัมเหมาะจะเป็นตัวสำรองของทีมเวลาสถานการณ์ของทีมไม่เป็นไปตามแผนเท่านั้น ถึงการสูญเสียอดัมอาจจะทำให้เขาสูญเสียอาวุธชิ้นนึงของลูตันไป แต่มันก็สามารถชดเชยได้ด้วยการ์ดของเขา แต่เพราะอดัมเป็นนักเตะที่เขาขุดขึ้นมาเองมันเลยทำให้เขาเสียดายนิดหน่อย 

　　วาร์ดี้และคนอื่นๆ โด่งดังในชาติก่อนของเกาป๋อแต่ชื่อของอดัมไม่โผล่มาในตอนนั้น

　　 ดังนั้น การทำให้นักเตะที่แต่เดิมไม่มีโอกาสเติบโตเป็นสตาร์ให้ดังขึ้นมา ทำให้จิตใจของเกาป๋อรู้สึกประสบความสำเร็จ

　　 แสงแดดสาดเข้ามาจากนอกหน้าต่าง

　　 ในที่สุดฝนก็หยุดตก